A więc...

 

Pewnego, pieknego wieczoru andrzejkowego, siedząc całkem przypadkowo przy stoliku starszej już wróżki , dowiedziałam się,  że posiadam niesprecyzowane talenty artystyczne których dużym błędem byłoby nie rozwijać. Przyjełam to z dużym dystansem, z resztą większa  część przepowiedni była mało prawdopodobna. 

I tak mineło kilka lat i natknęłam się na decoupage. Wciągło mnie na całego. Obklejałam co się dało i gdzie się dało, tym bardziej że do prac potrzebne były niezbyt wygórowane i drogie akcesoria. Pomyślałam sobie wtenczas  że wróżka, mając większą lub mniejszą świadomość w pewnym stopniu miała rację...przypadek hmmm...można się spierać.Teraz liczba rzeczy potrzebnych do decoupagowania wzrosła do niebagatelnych liczb a i moje prace nieprzypominają już tamtych-pierwszych "cosiów". 

Uwielbiam tą moją "dłubaninkę". To równoległy świat, kreatywny, pełny kolorów, fantazyjny i bajeczny. 

 

A prywatnie ... Na imię mi Ewelina choć większość zwraca się do mnie Ewi. 

Świat w większości wypełniony jest moją rodzinką... mężem, dwoma łobuzami i niezapominajac oczywiście o najważniejszym i najgłośniejszym członku...yorku wabiącym się Majki. Czasem zastanawiam sie, czy to dobrze że jestem jedyną kobietą w domu... chyba jednak wolę o tym nie niemyśleć...bo jeszcze coś wymyśle.

Pozdrawiam was serdecznie i zapraszam na mego bloga.